Μπερτολούτσι, Μπερνάρντο

(Bernardo Bertolucci, Πάρμα 1940 –). Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος του κινηματογράφου. Από τους διασημότερους και πιο σπουδαίους Ευρωπαίους δημιουργούς στον κινηματογράφο του 20ού αι., ο Μ. σπούδασε φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Ρώμης και σε ηλικία μόλις 24 ετών ξεκίνησε να σκηνοθετεί. Ο βασικός θεματικός καμβάς των ταινιών του χαρακτηρίζεται από δράματα οικογενειακών σχέσεων, με ψυχολογικές –σχεδόν ψυχαναλυτικές– προσεγγίσεις και πάντα ιστορικά τοποθετημένες σε συνθήκες πίεσης των ηρώων του. Επηρεασμένος από το έργο των Καρλ Μαρξ, Σίγκμουντ Φρόιντ αλλά και του Τζουζέπε Βέρντι, ασχολήθηκε με λεπτομερή τρόπο και με το εικαστικό μέρος των ταινιών του, από τα σκηνικά και τα κοστούμια έως τους φωτισμούς, τη φωτογραφία και τη μουσική. Χρησιμοποίησε μάλιστα συχνά τον χορό ως αλληγορία και ως εξέλιξη της δράσης. Το επικό του έργο Ο τελευταίος αυτοκράτορας (1987), θεωρείται και το αριστούργημα της καριέρας του που κέρδισε δεκάδες βραβεία σε ολόκληρο τον κόσμο και ανάμεσά τους εννιά από τα βασικά Όσκαρ της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, μεταξύ αυτών και της σκηνοθεσίας. Από τις περίπου τριάντα ταινίες που έχει υπογράψει ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, ξεχωρίζουν: Πριν την επανάσταση (1964), Η στρατηγική της αράχνης (1970), Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι (1973), 1900 (1977), Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου (1981) κ.ά.